Bad Füssing

Bad Füssing, vlakbij de Inn, die als grens dient tussen onze oosterburen en Oostenrijk, lijkt op Lourdes. Maar dan zonder Bernadette en Maria. Hier geen genezingen door geloof, maar hopen dat de thermenbaden je broze gewrichten weer soepel maken. De hotels overspoelen dit dorp en de zestigplussers beheersen het straatbeeld. Geen kind te zien. Een golfbaan en fietsroutes die worden aangeduid door kikkers, zwanen, kersen en hazen. Je moet het natuurlijk simpel houden. Aan de brug over de Inn staat aan beide zijde een tankstation. Die in Oostenrijk is de benzine 20 cent per liter goedkoper. En toch wordt er aan de Duitse kant getankt. En al fietsend over de berenweg, aangegeven met een vlinder, sta je plotseling oog in oog met een ......🐻. Gelukkig achter een hoog hek. Er worden hier beren opgevangen, die geen leuk leven hebben gehad. Zoiets als in Pieterburen, maar dan voor steunberen.

We waren hier ook al op 5 mei op de heenreis. Toen vielen de mussen dood van het dak door de kou. Bevrijdingsdag is toch wat anders in Duitsland. Nu zijn ze springlevend en pikken vrolijk in het groene gras. Het is hoogseizoen, maar op de camping is het rustig. In deze omgeving heerst de rust, al was het druk bij de hondensnelheidswedstrijd in Bad Füssing. Tja, hoe verzin je zoiets. Een parcours met hekjes en tunnels, waar team poedel en zo een weg moest vinden, het liefst zo snel mogelijk. Maar eerst lopen de teamleden wel een aantal keren de route, zonder hond. Het leek wel Den Dolder. Dat zeiden wij tenminste vroeger. Nu niet meer natuurlijk. Levensgevaarlijk.