Van Pyreneeën naar Cantabria

De route van Toulouse naar Hendaye aan de Spaanse grens gaat via de voeten van de Pyreneeën. Fraaie vergezichten en met sneeuw bedekte toppen. In het plaatsje Montréjeau niet ver van het bekende Bagnere-du-Luchon droom je van de nabijgelegen cols die straks weer beklommen zullen worden, zoals de Aspet, de Tourmalet en de Aubisque. Even later zijn we in Saint-Pée-sur-Nivelle (in het Baskisch Senperen geheten) terecht gekomen. Dit stadje ligt vlak bij de grensovergang van Hendaye in Frans Baskenland. Alles wordt tweetalig aangegeven. Het Baskisch lijkt veel op Grieks. Toevalligerwijs is St. Pée het strijdtoneel in de voorlaatste etappe in de Tour. Op zaterdag 28 juli is hier de start van de waarschijnlijk beslissende tijdrit van 31 km. Met een paar lastige klimmetjes kunnen hier nog best tijdsverschillen gemaakt worden.
Maar de Pyreneeën hebben we achter ons gelaten en ook het Baskenland zijn we voorbij. Nu zo tussen Bilbao en Santander hebben wij de Cantabrische kust bereikt. In de muzikale plaats Laredo zijn we neergestreken, letterlijk en figuurlijk. Vandaag is zo'n dag waaraan je denkt als je Noord-Spanje op je netvlies krijgt. Regen en kou. Toch staan hier de citroenbomen en palmbomen en kleurt de fraaie kustlijn voornamelijk groen. De provincie Cantabria reikt nog voorbij Gijón en bestrijkt dus een groot deel van de noord spaanse kust. Deze kust bestaat uit kleine baaien met zandstranden, zoals hier ook in Laredo. Als de regen wegtrekt kunnen we weer op pad. Dat kan hier lopend en fietsend. Zwemmen is even ver weg. De camping waar we staan heet niet voor niets Playa de Regaton. Adiós.