Van Marbella naar Benidorm

Zodra je bij Gibraltar de rots achter je laat en ook Marokko langzaam uit het gezichtsveld verdwijnt, dan begint de terugtocht met het minst fraaie gedeelte van de Spaanse kust. Dat wisten we bij voorbaat. Vandaar dat we er weinig over op willen schrijven. De Costa del Sol is het eerste product van bederfelijkheid. We hebben een stop gemaakt in Marbella om te kijken of het echt zo is. Ja, geen foto's. We hebben de stad niet eens met de fiets kunnen bereiken, omdat je dan de snelweg moet nemen of het levensgevaarlijke paadje ernaast. Vlug wegwezen. Voorbij Malaga wordt het de Costa del Plastico, vanwege de tuinbouwsector met hun kassen overlapt met het grijze, grauwe plastic. Daaronder liggen de komkommers en paprika's te zweten. Gelukkig een lichtpuntje in het zuidoosten van Spanje in de omgeving van Cartagena. Puerta de Mazarron is zeker de moeite waard al is het vanwege de camping die een zeewaterzwembad heeft, waar elke dag het water ververst wordt. Dus in de avond loopt het zwembad leeg en 's nachts vult het zich weer. Na al dat plastic nu aan de oostkust. De Costa Blanca en ja we staan op 5 km van Benidorm in het schattige plaatsje Villajoyosa. Een onmogelijke naam, maar wel zeer fraai. In tegenstelling met Marbella is Benidorm goed met de fiets te bereiken en loopt er op de boulevard een fietspad. Het voormalige vissersdorpje is nu een uit de hand gelopen orgie van ouden van dagen en zuipende voornamelijk Britse jongeren. Maar op een prachtige, zonnige septemberdag, aan het begin van de herfst, is het toch even een feest om al die verschillende mensen rond het blauw van de Middellandse zee te zien genieten. Ieder op zijn of haar eigen manier. Ook al worden ze opgeslokt door de wolkenkrabbers die als reuzen over het oude vissersdorpje waken.