Venetiaanse invloeden

Zo dicht bij Venetië. Je wordt er dan toch echt naar toe gezogen. Ditmaal met de veerboot vanuit Fusina. In twintig minuten kom je aan in Zattere en die aanlegsteiger ligt in de wijk Dorsoduro net iets minder druk dan de toeristische routes, die via de Rialto brug naar het San Marco plein leiden. Je komt dan al snel bij de Gondelwerf, waar de boten flink onder handen worden genomen. Ook het Campo dei S. Margherita is de moeite waard, maar dan raak je langzamerhand vast in de stroom toeristen. De kunst is om daar weer uit te ontsnappen en je eigen route te kiezen. Natuurlijk kom je dan uiteindelijk op het plein der pleinen, waar de prullaria vanuit elke hoek in karretjes aan de man wordt gebracht. De selfies vliegen om je oren en iedereen loopt inmiddels op zijn tandvlees. Aan de stille kant van het plein kun je even op de trappen zitten, al is dit verboden. Een terras is hier onbetaalbaar. Weer richting veerboot kom je langs La Fenice, het theater van Venetië. En via de Ponte dell'Accademia en het prachtig gelegen Punta Della Dogana in Zattere. Dan weer heerlijk op zee terug naar Fusina en de camping. Het vervolg van de reis gaat richting Triëst. Recht onder Udine ligt de badplaats Grado. Een verfrissende moderne plaats met een klein historisch centrum. Het laatste stuk om Grado te bereiken gaat via een dijk van 6 km. En op de dijk heeft men ook een fietspad aangelegd. Trouwens er zijn meer fietsroutes. Zo kun je ook naar het kleine Aquileia, wat in de Romeinse keizertijd de grootste stad was aan de noordzijde van de Adriatische Zee. Nu vind je er nog opgravingen en zijn studenten bezig om elk stukje steen diepgaand te onderzoeken. We hebben ook een boottochtje ondernomen naar Santa Barbana, een piepklein eilandje met een fraaie kerk. Meer was er overigens niet te zien, dus ben je blij dat je na een uurtje​ weer terug kan met de boot.
Om in de Venetiaanse stijl te blijven hebben we inmiddels via Triëst en Koper (Slovenië) in Rovinj aangelegd​. Dit Kroatische stadje in Istrië behoorde tussen de 13e en 18e eeuw bij Venetië. Dit pittoreske stadje heeft geen gemotoriseerd verkeer, maar een ebike mag wel. We hebben het zojuist per fiets bezocht, maar we kunnen ook per taxiboot vanaf de camping. Het is overigens erg druk in Istrië, omdat de Duitse kinderen twee weken vakantie hebben. En Duitsers komen hier veel. Dit weekend zal de rust terugkeren. Ook nog even twee private zaken. Paulien heeft een half jaar niet gerookt. Bravo. En Frans zit vanaf vandaag in de AOW. En de vogel die ons al jaren aan het begeleiden is, heeft nu ook een naam. Eindelijk heeft een medecampeerder het opgezocht. We worden gevolgd door de dwergooruil. Ga op YouTube maar eens luisteren naar zijn geluid. Dat horen wij nu al jaren, maar gezien hebben we de kleine uil nog niet. Logisch met zo'n naam.