Sevilla en Conil de la Frontera

Drie keer is scheepsrecht. Nadat we Sevilla in het verleden al twee keer rechts hebben laten liggen was er nu geen ontwijken meer mogelijk. De stadscamping ligt echter 15 km ten zuiden van het centrum en er gaat wel een busverbinding, maar is het ook te fietsen. Dat werd ons afgeraden. Na enig speurwerk een route gevonden, met vanaf de rand van de stad een fietspad naar het centrum en langs het stadion van Real Betis, het grootste van Sevilla. Ja het is goed te doen. Fietspaden genoeg, maar het verband is niet ontdekt. Sevilla heeft net als alle andere interessante steden met een overbevolking aan toeristen te maken. Lange rijen voor de kathedraal en het paleis, het Real Alcázar. En grote drukte in het gehele centrum. Ondanks de fietspaden is het centrum van Sevilla moeilijk te doorkruisen, want de kleine straatjes hebben kasseien en zijn zeer smal. Maar toch de stad heeft een uitstraling ook al is de vaak de warmte. Natuurlijk bieden de prachtige parken voor verkoeling. En de rivier, de Guadalquivir, scoort goed bij Scrabble, wordt te weinig gebruikt om het overwicht aan warmte te compenseren.
Nu zo'n 150 km zuidelijker aan de Costa de la Luz in het witte Conil de la Frontera. Dit in tegenstelling met Sevilla een niet zo toeristische plek. Veel Spanjaarden dus. Even verderop ligt Tarifa, waar de veerboot naar Marokko gaat. Daar in de straat van Gibraltar gaat de Atlantische oceaan over in de Middellandse Zee. Slechts 13 km en je bent in Afrika. Conil is dus wit en bestaat voornamelijk uit bars en restaurants. Zeer gezellig plaatsje dus. Oh en die Frontera heeft niets met Gibraltar en de Engelsen te maken, maar met Granada. Veel plaatsen hier hebben die bijvoeging. By the way, we gaan niet naar Tanger.