De stilte doorbroken
25 september 2021 - Peyrillac-et-Millac, Frankrijk
Misschien is je laatste reisverslag wel je indrukwekkendste. De reis die we nooit zouden maken, omdat ziekte als een annulering boven ons hoofd hing. En dan hebben we het niet over Covid-19. Maar hoe mooi is dan elke kilometer die je verder afzakt naar de groene longen van de Dordogne. Waar de ochtendmist in de loop van de ochtend als sneeuw voor de zon verdwijnt. Dan zie je het pittoreske dorpje Peyrillac tegen de voet van de heuvel liggen en loopt er een steile weg naar de top van de heuvel waar Millac ligt. Deze twee dorpjes klinken als een muziekstuk of als twee geliefden die elkaar nooit bereiken. En dit Franse duodorpje heeft twee campings, u raadt het al. Één op de top en wij zitten lekker beneden. Wat is er zo indrukwekkend aan? Je geniet nu van veel meer van alle kleinigheden. Vogelgeluiden, hetzelfde als bij ons thuis, het gemaaide gras, de heuvels, de rivier. En het valt ook meer op nu het toeristenseizoen voorbij is. Met de e-step met zitje naar de goed onderhouden begraafplaats van Peyrillac. Daar ligt François, de camping eigenaar, die in 2014 op 56 jaar is overleden aan de gevolgen van kanker. Een ami pour la vie. Op de foto zie je de camping, zijn geliefde plek.
Om het graf te bezoeken was een grote wens.
Over enkele dagen zullen wij de motoren van de camperbus weer starten om over Dordogne en Lot richting Carcassonne te gaan. Naar het plaatsje Rustique. Hoe mooi is dat. Mais partir de Peyrillac-et-Millac, c'est mourir un peu. En of dat nu de bedoeling is........
En wat fijn dat dit op het moment gaat met jou gezondheid.
Hartelijke groeten Marina
Wens jullie nog veel fijne momenten toe!
Groeten Theo.