Porto do Son en Vila Praia d'Ancora

Nu de doedelzakklanken langzaam wegebben en wij de noordelijke kust hebben verlaten, juli verruilt hebben voor augustus, begint de temperatuur op te lopen. Vanuit Foz zijn we in dichte mist door het Gallische heuvelland getrokken en via Santiago naar de westkust van Spanje gegaan. De pelgrims achtergelaten in de stad van Jacobus. Hoewel? In Porto do Son worden we direct in aanraking gebracht met de Keltische oorsprong. Hier zijn nl. de Feista Celca. De doedelzak klinkt in alle straten en daar waar je misschien wel stierengevechten of een Flamenco danseres hoopte te zien wordt je nu geconfronteerd met stoere Keltische ambachten. Na dit feestelijke gedruis zijn we nu de Spaanse grens gepasseerd via Tui. Via deze kant zijn we nog nooit Portugal in- of uitgegaan. Maar wat schetst onze verbazing......pelgrims. Er bestaan ook routes vanuit Portugal, waaronder de kustroute. In Vila Praia d'Ancora vlak over de grens lopen velen de schitterende weg langs de fraaie westkust. De Portugezen zijn al jaren bezig om met loopplanken de stranden met elkaar te verbinden. Dat levert mooie wandel- en fietsroutes op. Maar heel vaak eindigen ze in schoonheid en dan moet jezelf maar een weg banen door het zand. De hele maand juli hebben wij geen enkele tropische dag gehad. Niet erg, want nu die er wel zijn, kun je alleen maar ademhalen. Gelukkig zijn de vooruitzichten gunstig. De temperatuur gaat zakken en zo kunnen we onze weg langs de westkust vervolgen dieper naar het zuiden. Het geluid van de doedelzak wordt ingeruild voor de klanken van de Fado. Maar nog niet in het noorden. De stem van Gerrit Komrij hoor je hier achter elke eucalyptusboom. We zijn alweer zestig dagen onderweg.